Duaile...

Mekkeden ayrılış vakti yaklaşıyorken bizim içimizde hacerul esved ' e yakınlaşamamış olmanın burukluğu vardı . Kabenin kapısına asılıp dua etmeyi de çok arzuluyordum ama orada hiç bayan eli görmemiş olduğumdan içimdeki ses bunun hayal olduğunu söylüyordu.. Aslına bakarsanız beni en çok etkileyen tablolardan biri de oraya asılan insanların yakarışına şahit olmaktı ! Ben de çok isterdim tüm günahlarımın orada dökülmesini ama nasib olmadı. Geriye Hacerul esvedi zorlamak kalıyordu . Gündüz tavaflarımda bir kaçkez teşebbüs ettim ama giren insanların kalabalıktan geri çıkamadığını görünce vazgeçmiştim . Allah muhafaza düşsen kimse kaldırmaya cesaret edemez .. Gece deseniz çok daha kalabalık ! Hocalarımıza sık sık soruyordum bize bu konuda yardımcı olup olmayacaklarını . Velhasıl bir gece saat onbir gibi Altın Olukun karşısındaki iki camlı müezzin mahfilinin altında tüm ekip buluşmak üzre sözleştik . Bütün bayanlar oradaydı ama beyler uykuya gitmişlerdi :) Birsürü hanımı hacerul esvede nasıl yanaştıracağını düşünen üç hoca iyi bir eylem planı yaparak peşine kattı bizi . Sol taraftan üçü erkeklerin önünü kesti sağ taraftanda biz yanaştık . Kollarını gerdiler ve bizden de önümüzdeki kalabağı yarıp geçmemizi istediler . Heyecan bastı beni . Önümdeki abladan ilerlemesini istedim ama sırasını bekleyeceğini söyledi kibarca . Sıra !? O zaman kusura bakma diyerek onu da geçtim . Bir kişi kalmıştı önümde o da az boyu kısa olduğundan yetişemiyordu , tutup kucakladım öpmesine yardımcı oldum ve sırayı aldım .. Kafamı sokup öptüm elh. Ne yaşadığımı sorarsanız tarif etmem mümkün değil ..